به میوه دارای چه خواص با نگاهی به طب اسلامی و سنتی میباشد

_{الف : ازمنظر طب اسلامی}

_{درکتاب دانشنامه احادیث پزشکی در اسلام به نقل از امام صادق علیه السلام است} 

_{میوه به قلب را آسایش و آرامش میدهد و بخیل را گشاده دست میکند و فرد ترسورا شجاع و نترس میکند .}

_{۲- پیامبرص ؛: میوه به قلب را تقویت و دل را با نشاط و سنگینی و خفقان سینه را برطرف میکند .}

_{۳- علی ع فرمود :؛ خوردن میوه به بر مردی می افزاید و سستی ( کمر) را ازبین میبرد . معده را پاک میکند و جنین را زیبا میکند .}

_{۴- امام صادق ع ؛: به اندوه را از بین میبرد همانطوریکه با دست خودعرق رااز بین میبرید.}

_{۵- پیامبرص فرمود ناشتا میوه به را بخور که حرارت سینه را از بین میبرد .و هرکس سه روز ناشتا به بخورد ذهنش صاف و درونش بردبار و از نیرنگ ابلیس و سپاهیانش درامان خواهد بود .}

_{۶- پیامبرص به زنان باردارتان به بدهید چون خوی فرزندتان را نیکو میکند و به یکدیگر به هدیه بدهید که چشم را جلا میدهد و دوستی را دردل می رویاند} 

_{منبع کتاب دانشنامه از ص ۵۳۷ الی  ۵۴۲}

_{ب : ازمنظر طب سنتی}

_{«به» میوه ای مناسب برای تقویت معده}

 _{میوه اى شیرین معروف با نام دیگر سفرجل، با طبیعت به اعتدال تر، مفید حال خشک مزاجها.}

 _{خوردن به تقویت معده و دل و مغز کرده باعث نشاط می شود. به، باز کننده و روان کننده بول و باعث سرور و نشاط روح حیوانی و نفسانى می باشد.}

 _{مالیدن آب به، به بدن که گرم استعمال کنند رفع هیجان اعضا و اعصاب می کند. به ترش طبیعتش سرد و خشک و در تقویت معده قویتر از شیرین آن می باشد و جرم هردو قابض طبع (یبوست آور) و بعد از غذا باعث بستگى مزاج گرم می شود.}

 _{بوئیدن اقسام به، مفرح و مقوى قوتهاى روح حیوانى و نفسانى یعنى باه و شهوت و میل جماع می باشد.}

 _{خوردن به، تولید خون و رفع وسواس و کسالت و بی حوصلگى می کند.}

 _{خوردن به، خفقان و دل گرفتگى را رفع و حفظ جنین از سقوط می کند.}

 _{خوردن به، باعث انگیختن اشتها و رافع ضعف جگر و معده و فم آن و رافع یرقان می باشد.}

 _{به، سردرد مزمن را برطرف و رفع آب ریزش چشم و بینى و بالا آمدن و رسیدن بخارات به دماغ می کند.}

 _{خوردن به، رفع بیمارى «میل به خوردن گل و خاک و ذغال و امثال آن» می کند.}

 _{به، رافع اسهال و تشنگى و التهاب و مستى و سوزش بول و قى و غثیان و درد فم معده که از ریختن مواد گرم عارض شده می باشد.}

 _{با خوردن به، بدبوئى عرق و بدن رفع می شود.}

 _{آشامیدن آب و شربت به، بندآورنده خونریزى هاى داخلى و جرم و آب بدون شیرینی و نجوشیده آن در روانى شکم و احوال اسهالى باعث بند آمدن آن و رافع اینگونه مضار می باشد.}

 _{جرم و ثفل این میوه نسبت به آب آن دارای اذیت بیشتر است و رافع ضررش مربا ساختن آن مخصوصا با عسل می باشد.}

 _{چکاندن و رساندن آب به، به احلیل و فرج رفع سوزش بول و علاج جراحات مجارى آن می کند و در این مورد بغایت صاحب اثر می باشد.}

 _{چون به را در زیر آتش کنند بنحوى که رنگش تیره شود و از آن بخورند قطع اسهال مزمن گرم مزاجها می کند، و هرگاه داخل آنرا خالى کرده در آن «جوزبوا» ریخته بپزند، معالج اسهال سردمزاجها می باشد.}

 _{خوردن آب به، به تنهائى و نپخته او خاصه جرم آن مضر احشاء و معده هاى ضعیف و خشونت آور و مجروح کننده و مورث رعشه و سرفه و درد شکم سخت (قولنج) مگر بصورت مربا درآمده باشد.}

 _{به ترش، سرد و خشک و قابض، قطع کننده قى و اسهال آزاردهنده و در افعال شبیه به شیرین و در مضرت نیز مشترک با آن علاوه بر قبض و آزار زیادتر در مزاجهاى ضعیف و رب هردو بى ضررتر و اصلح آنکه کم بنیه ها و صاحبان معده ها و امعاء ضعیف ناراحت از مربا و آب جوشانده با شکر و شربت آن استفاده بکنند.}

 _{شکوفه تازه به در طبیعت معتدل و قابض، مسکن درد سر و غلیان حرارت و مقوى مغز و دل و معده اگر بصورت مربا درآمده باشد.}

 _{مرباى شکوفه به، مقوى احشاء (معده، اعم از روده و دستگاه گوارش) و دل (قلب) و مغز و فکر و سینه بوده، رفع خفقان گرم (تپش قلب) می کند.}

 _{ضماد شکوفه و جرم و برگ او که کوبیده بر عضو ببندند جلوگیرى از پراکنده شدن فضول و چرک و فساد و ورم جراحت باطراف آن می کند.}

 _{گذاشتن همین ضماد یعنى کوبیده به، با برگ و شکوفه او بر پشت چشم ورم آنرا فرو می نشاند.}

 _{ضماد این کوبیده بر اعضا و جراحت باعث جمع شدن و بهم آمدن آن می کند.}

 _{سائیده کرک روى به که بگیرند و خشک کنند و بسایند بسیار قابض و پاشیدنش بر روى زخم، بسرعت باعث بند آوردن خون جارى آن می گردد و خوردن آن بسیار مضر حلق و ریه می باشد.}

 _{خاکستر شاخه هاى نازک درخت به و برگهاى تازه روئیده او در همه افعال بهتر از توتیا و چون کاملا غبار مانند و عارى از هر کثافت و زائده باشد، افشاندن مختصرى از آن در چشم خارش و سوزش و آب ریزش و ناراحتى هاى چشم را رفع می کند.}

 _{روغن به (که برای تهیه آن به را با آب پخته و صاف کرده او را با ربع آن روغن زیتون بجوشانند تا آب تمام شده روغن بماند) مفید خارش و جرب آب دار و مالیدنش بر سر رفع شوره و سبوسه و دانه و جراحت سر می کند.}

 _{گرداندن همین روغن در دهان رفع زخم و جوش و درد دهان و زبان می کند.}

 _{مالیدن روغن به، بر سر رافع دوار و سرگیجه و صداى سر می باشد.}

 _{تنقیه این روغن در رحم رفع و سوزش رحم و بول و مالیدنش بر تن جلوگیرى از ریزش عرق می کند.}

 _{نوشیدن روغن به، منع خونریزى داخلى و رفع سردرد گرم و علاج ورم جگر و اسهال کهنه و پیچش مزمن و زخم روده و سم حشرات و پشه درخت صنوبر می کند.}

 _{اماله روغن به، نیز داراى همین اثرات و معالج اسهال و دل پیچه و سردرد و غش و زخم روده و مانند آن می باشد.}

 _{«به دانه» با طبیعت سرد و تر، و لعاب او که قاشقى از آن در استکان آب نیمگرم ریخته پس از ساعتى بتدریج نیم جرعه اى بنوشند رفع سرفه گرم و زخم سینه و مرى و خشونت و خشکى و ناراحتى حلق و مرى می کند.}

 _{خوردن لعاب «به دانه» حرارت و ناراحتى و سوز و گداز معده و امعاء را برطرف و تبهاى تند حار را رفع می کند.}

 _{مکیدن «به دانه» و فرو بردن لعاب او خشکى و زخم زبان و دهان را علاج می کند. بهترین طریق استفاده از به دانه در امراض سینه و حلق موقع خواب است که مشتى از آنرا در دهان گرفته سر ببالین گذارند.}

 _{مالیدن لعاب «به دانه» بر محل سوختگى آتش رفع جراحت و تسکین درد آن کرده و مالیدنش بر بدن رفع ضرر حرارت و سوختگى آفتاب می کند.}

 _{جویدن «به دانه» رفع کندى دندان می کند.}

 _{خوردن مغز دانه به فربه کننده و نعوظ آور و موافق احوال گرم مزاجها و معالج امراض دستگاه تنفس ایشان و مفید سل و زخم سینه و امعاء و گرفتگى صدا و سرفه و خشکى آن می باشد.}

 _{بهترین نوع مصرف به و آب و گوشت و دانه او که مترتب ضررى نشود آنست که با شکر ترتیب یافته باشد، مگر در مکیدن دانه او که بدون شکر نیز جایز شمرده شده است.}

 _{مقدار مصرف از لعاب به دانه در روز تا هشت قاشق و از دانه او تا ۷ گرم می باشد.}

_{سایت انجمن تحقیقات طب سنتی ایران وابسته به دانشکده علوم پزشکی تهران}