قلب شناسی برمبنای طب سنتی
? در دیدگاه حکیمان، هریک از اعضای بدن از مزاج ویژه ای برخوردار است، این مزاجِ عضوی بهترین وضعیت را برای عملکرد صحیح آن عضو در بدن فراهم می کند. مزاج قلب در حالت طبیعی گرم و خشک دانسته شده است، و البته مثل سایر اعضاء، این گرمی و خشکی در قیاس با پوست (به طور خاص پوست سر انگشتان) بیان می شود.
کاهش شدید گرمی قلب نشانه هایی را در بدن پدید می آورد که بخشی از آنها را خودِ بیمار می تواند شناسایی کند؛ علایم متعدد دیگری نیز (به ویژه در در نبض و تنفس) پدید می آیند که طبیب باید آنها را در معاینه تشخیص دهد.
نشانه های زیر بخشی از نشانه هایی هستند که هر فرد می تواند آنها را شخصاً در خود جستجو کند. فردی که از این نشانه ها رنج ببرد باید برای معاینات تکمیلی و تشخیص های افتراقی به طبیب آگاه در مکتب طب سنتی ایران مراجعه کند:
- کاهش نشاط و سرزندگی
- ضعف عمومی و کسالت
- سردی انگشتان دستها و پاها حتی در هوای گرم
- کم فروغ شدن چشمها
- کاهش شادابی چهره
- پرخوابی، تمایل زیاد به خوابیدن، یا خواب آلودگی و چُرت زدن روزانه
- احساس ترس و دلهره
- احساس دلسوزی و ترحّم زیاد
- محافظه کاری و احتیاط زیاد
نکته اینجاست که بسیاری از موارد «افسردگی» را می توان با این دیدگاه ارزیابی کرد و با رویکردهای دارویی و غیردارویی به درمان آن پرداخت.
دکتر مجید انوشیروانی دستیار دکتری تخصصی طب سنتی ایران
http://www.tandorostan.org/descriptionlink/71/%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%82%D9%84%D8%A8/default.aspx
