عسل و دیابت
این مسئله سال‌ها برای من مطرح بوده که با توجه به اینکه قرآن عسل را شفا نامیده، آیا می‌توان نتیجه گرفت که عسل برای هیچ بیماری، از جمله دیابت (مرض قند)، ضرر ندارد؟ این سؤال مدتی برایم مطرح بود تا هنگامی که با تفکر و تأمل بیشتر در آیه سوره مبارکه نحل پاسخ آن را یافتم. آیه‌های 65 تا 69 سوره مبارکه نحل از ماده‌ای سخن می‌گویند که زنبور عسلی آن را تولید می‌کند که محل زندگی‌اش در کوه‌ها و درختان است و به امر الهی از همه ثمرات گیاهان استفاده کرده است و در اثر فرآیندی از شکم‌هایشان نوشیدنی به رنگ‌های مختلف بیرون می‌آید که هر یک می‌تواند شفابخش یک بیماری خاص باشد.
همان‌گونه که هر نوع میوه از قندهای مختلفی تشکیل شده است، عسل‌ها نیز نسبت به منطقه استقرار کندوها و پوشش گیاهی خاص هر منطقه قندهای متفاوت دارند. به تجربه دریافتم که مصرف عسل‌های مناطق زراعی مانند یونجه، آفتابگردان، پنبه و همچنین بعضی از مناطق کوهستانی، همانند بعضی میوه‌ها (از جمله خربزه، هندوانه، خرما، انگور و گلابی) برای دیابت مضر است. لیکن عسل‌های مناطق کوهستانی به دلیل مقدار فروکتوز بیشتر در شهد گیاهان آن منطقه برای دیابت ضرر ندارد و حتی بعضی برای کنترل و یا پایین آوردن قند خون مفیدند. بنابر مطالعات و تحقیقات تصمیم گرفتم عسلی بی‌ضرر برای بیماران دیابتی تولید کنم. عسلی که سبب آرامش و تقویت بیمار دیابتی شود و چه بهتر که پایین‌آورنده قند خون نیز باشد.
تجربیات نگارنده در برخورد با صد بیمار دیابتی نشان داده است که مصرف عسل و گرده گل‌های خاص(با روشی که بیان خواهد شد) نه تنها باعث افزایش قند خون نخواهد شد بلکه در طولانی مدت سبب کاهش عوارض قند خون در بعضی از بیماران و در بعضی دیگر سبب کاهش قند خون شده است. نوع عسل انتخابی مناسب بیماران دیابتی عسلی است که میزان فروکتوز آن نسبت به عسل‌های دیگر بیشتر باشد و یا زنبور تولیدکننده آن از انواع گل‌های وحشی متنوع با خواص ضد دیابت تغذیه کرده باشد و یا هر دو ویژگی را داشته باشد.
